هانری کربن (1903-1978)؛ یکی از برجسته ترین شرق شناسان و متفکرین قرن بیستم است. وی مرید اتین ژیلسون و لویی ماسینیون به شمار می رفت؛ و به جای لویی ماسینیون کرسی اسلام شناسی مدرسه ی کاربردی مطالعات عالی سربن را اشغال کرد. و نیز به همراه ک.گ. یونگ و م. ایلیاده و دیگران یکی از ارکان محفل "ارانوس" از 1949 تا 1977 به شمار می رفت؛ طی مدت بیش از سی سال استاد دانشگاه تهران و عضو موسس دانشگاه یوحنای قدیس اورشلیم به شمار می رفت.
هانری کربن وجود دنیایی را برای غرب گشود که تا آن روز کاملا ناشناخته بود: اندیشه ی معنوی عمیق عرفای بزرگ شیعی و فلسفه ای که در شرق دنیایی اسلام؛ به ویژه در ایران در مورد اسلام پس از مرگ ابن رشد بسط و توسعه یافته است. اثرش روی شناخت و تفکر معنوی اسلامی متمرکز است؛ اما در محتوا و فحوای سه مذهب توحیدی بسط و توسعه می یابد؛ و شامل بررسی های مفصل در مورد آیین ها و مناسک و نیز ترجمه و چاپ متون قدیمی منتشر نشده؛ چه به زبان عربی و چه به زبان فارسی می شود که وی شخصا آنها را از کتابخانه های ترکیه و ایران به دست آورده بود